میکیتا بالابانوف (Mykyta Balabanov) و میخائیل فومین ( Mykhailo Fomi)، کوهنوردان اوکراینی پس از گشایش یک مسیر جدید از جبهه غربی، بر فراز قله آما دابلام(Ama Dablam) ایستادند.
سه سال پس از گشایش یال جنوب شرقی آناپورنا 3، این کوهنوردان نشان دادند که توانسته‌اند مهارت، آمادگی جسمانی و اشتیاق خود را برای گشایش مسیرهای جدید و زیبا حفظ کنند.
فومین می گوید: «این یک خط جدید تا شانه در ارتفاع 6250 متری است. از آن نقطه، مسیر بریتانیایی 2001 را تا قله 6812 متری دنبال می‌کند. ما این مسیر را در چهار روز و بدون استفاده از اطلاعات قبلی صعود کردیم.»
حدود 80 درصد از مسیری که این دو کوهنورد صعود کرده اند جدید است. آن ها درجه سختی ED، M5، AI4، 80 درجه را برای این مسیر 1600 متری پیشنهاد می‌کنند.
بالابانوف و فومین می گویند: «در ابتدا برنامه‌ریزی کرده بودیم که این مسیر را سه روزه صعود کنیم، اما برف ناپایدار بالای شانه، یک روز دیگر به آن اضافه کرد.»
برای کسب اطلاعات بیشتر بخوانید: سالگرد جان باختن یژی کوکوزکا در لوتسه
شکست در ماکالو
هدف اصلی اوکراینی‌ها در این فصل، گشایش یک مسیر جدید بر روی قله ماکالو ( Makalu) بود. با این حال، اندکی پس از رسیدن به کمپ اصلی، با طوفان‌های برفی که ماه گذشته نپال را درگیر کرد، روبرو شدند. این دو کوهنورد پس از آن که دریافتند برای سازگاری با چنین صعود فنی از برنامه عقل هستند تصمیم گرفتند صعود دیگری را جایگزین برنامه خود کنند: صعود به آما دابلام از جبهه جنوبی.
بالابانوف و فومین پس از رسیدن به آما دابلام و بررسی جبهه جنوبی و خطراتی که ممکن است دچارش شوند، مسیر غربی را انتخاب کردند.
بالابانوف گفت: «من خطی را در ذهن داشتم که سه سال پیش دیده بودم. در بهار (وقتی صورت خشک‌تر و یخی‌تر است) امکان‌پذیر نبود، اما فکر می‌کردم شاید در این پاییز پس از بارش برف، شرایط بهتر باشد. اشتباه می‌کردم.»
فومین خاطرنشان کرد: «گرمایش جهانی شرایط روی صورت را کاملا تغییر داده است، چیزی که هر ساله خطرناک‌تر می‌شود. شاید در زمستان اگر برف کافی باشد امکان‌پذیر باشد، اما نه الان.»
ایمن، زیبا، صعود نشده
با کنار گذاشتن جبهه جنوبی، کوهنوردان به بررسی گزینه‌های دیگر پرداختند. آنها به سرعت یک مسیر احتمالی در جبهه غربی را تشخیص دادند.
فومین گفت: «این مسیر تا ارتفاع 6250 متری جدید بود و با تمام انتظارات ما مطابقت داشت. ایمن ، زیبا و صعود نشده بود.»
آن ها روز 28 اکتبر صعود خود را آغاز کردند.
بالابانوف می گوید: «این مسیر خیلی فنی نیست، بلکه یک ترکیبی متوسط است از سنگ‌نوردی و مقداری برف. پس از دنده، یک مانع سنگی مشخص وجود دارد که یکی از شیب‌دارترین قسمت‌های مسیر است.»
اخبار کوهپیما را از دست ندهید: صعود قله کمتر شناخته شده ۶۰۰۰ متری توسط ژاپنی ها
بخش خطرناک صعود
سخت‌ترین و خطرناک‌ترین بخش مسیر در بالای مانع سنگی قرار داشت.
بالابانوف: «این بخش از مسیر با برف ناپایدار پوشیده شده بود و به سادگی امکان قرار دادن هیچ نوع محافظتی وجود نداشت.»
فومین: «یک روز اضافی طول کشید تا از آن بخش برف ناپایدار عبور کنیم. برای چند صد متر، تنها کاری که می‌توانستیم انجام دهیم این بود که بدون محافظت تا انتهای آن صعود کنیم، سپس با بیل چاله‌ای در برف حفر کنیم، آنجا بنشینیم و از آنجا به کوهنورد دیگر طناب ببندیم. وقتی کوهنورد دوم به آن نقطه رسید، جای خود را عوض می‌کردیم، و کوهنورد دیگر از همان سوراخ طناب می‌بست، با این دانش که کوهنورد بالای سر او در حین پیشروی هیچ محافظتی نخواهد داشت.»
کوهنوردان در اول نوامبر به قله رسیدند و سپس از مسیر نرمال پایین آمدند.
کوهنوردی در زمان جنگ
بازگشت به کوهستان در حالی که کشورشان درگیر یک جنگ وحشتناک است، برای فومین و بالابانوف تصمیم دشواری بود.
فومین گفت: “فکر می‌کردیم حتی در زمان جنگ، ورزشکاران ما باید به المپیک بروند. آنها باید در مسابقات بین‌المللی شرکت کنند و ما باید دوباره صعود کنیم تا نشان دهیم که کشور علیرغم تمام رنج‌ها هنوز زنده است. کوهنوردی کاری است که ما انجام می‌دهیم و بهترین گزینه ما برای نشان دادن اینکه اوکراین هنوز وجود دارد.”
با این حال، جنگ به طور دردناکی در زندگی آنها حضور دارد. در واقع، روزی که به قله رسیدند، متوجه شدند که یکی از دوستان نزدیکشان در جبهه کشته شده است. آنها نام مسیر جدید را به یاد او «چگی(نام مستعارش)» گذاشتند.
