کوهنوردی و صعود آلپی چه تفاوتی با هم دارند؟

مزایای صعود آلپی

خطر کمتر

علاقه مندان این شیوه، اغلب به عنوان کسانی که «سریع و سبک» حرکت می‌کنند، توصیف می‌شوند. این بدان معناست که کل برنامه در عرض چند روز انجام می شود. این صرف زمان کم در کوهستان احتمال درگیر شدن با آب و هوای نامساعد و روبرو شدن با ریزش بهمن و دیگر خطرها را کم می کند.

به همین دلیل است که برخی از کوهنوردان پیش از صعود به قله های خطرناکی مانند K2،  در کوه های راحت تر هم هوایی می کنند و سپس به سبک آلپی به قله اصلی صعود می کنند. با این حال، ریسک ناشی از عدم آمادگی برای شرایط غیرمنتظره در این رویکرد ممکن است، بیشتر باشد.

امکان صعود به کوه‌های بیشتر

همان طور که در بالا گفته شد، صعود آلپی برای قله‌هایی که بیشتر ما به آن‌ها صعود می کنیم، کاربردی تر است. تعداد کمی از کوهنوردان ممکن است شانس صعود به قله های 8000 متری را داشته باشند، اما بسیاری از کوهنوردان به کوه های کشور خود صعود می کنند که نیاز به زمان و تجهیزات کمتری دارد.

ارزان‌تر است و زمان کمتری می‌برد

رویکرد کوهنوردی پرهزینه است و همه شغلی ندارند که به آن‌ها اجازه دهد ماه‌ها ناپدید شوند! و برایش هزینه کنند. از این نظر، صعودهای آلپی به ما این امکان را می‌دهد که در عرض چند روز و با هزینه ای قابل قبول برنامه خود را انجام دهیم.

رویکردی«خالص‌تر» است

شاید این مورد کمی کم‌اهمیت‌تر به نظر برسد، اما بعضی از کوهنوردان تلاش برای صعود به سبک آلپی، بدون کمپ ثابت و صعودهای مکرر برای هم هوایی را، شکل خالص‌تری از کوهنوردی می‌دانند.