در 25 نوامبرشصت و نه سال پیش (1955)، لوئیس لاشنال (Louis Lachenal)، کوهنورد و مربی اسکی پیشگام فرانسوی، در یک شکاف در آلپ جان باخت. لاشنال یکی از دو کوهنوردی بود که در سال 1950 برای نخستین بار به یک قله ۸۰۰۰ متری صعود کردند، قله آناپورنا ۱ .
لاشنال در ۱۷ ژوئیه ۱۹۲۱ در آنسی (Annecy)، در منطقه اوورن-رون-آلپ (Auvergne-Rhone-Alpes )در جنوب شرقی فرانسه متولد شد. او از کودکی عاشق کوهنوردی بود. در اوایل دهه ۲۰ سالگی، مربی کوهنوردی و اسکی و راهنمای شامونی (Chamonix) شد.
لاشنال در تابستان ۱۹۴۵ کوهنوردی را با لیونل تری ( Lionel Terray) آغاز کرد. روزی تری در شهر قدم می‌زد که جوانی به او نزدیک شد و پرسید: «آیا شما لیونل تری هستید؟» تری جواب مثبت داد و لاشنال خودش را معرفی کرد. تری به یاد آورد که از برخی دوستانش در مورد مهارت‌های کوهنوردی لاشنال شنیده بود. آن دو با هم آشنا شدند و به این ترتیب یک از استثنایی ترین گروه های کوهنوردی شکل گرفت. لاشنال و تری در ژوئیه همان سال به قله ۴۱۲۲ متری آگویل ورت (Aiguille Verte) صعود کردند.
سال بعد، آنها چهارمین صعود از والکر اسپور گراند ژوراس (Walker Spur of the Grandes Jorasses) را انجام دادند. در طول صعود، دو کوهنورد در هوای بد گم شدند و خیلی دورتر از آبپخشان به سمت راست رفتند. لاشنال و تری مجبور شدند وارد کولوار ( couloir)* دشوار و خطرناکی در ارتفاع زیاد روی دیواره شوند. این کولوار به فرار تری (Terray Escape) معروف شد.
در سال ۱۹۴۷، لاشنال با تری که در آن زمان همنورد ثابت او بود، دومین صعود از دیواره شمالی ایگر (Eiger) را انجام داد.
آناپورنا ۱
در سال ۱۹۵۰ موریس هرتزوگ (Maurice Herzog) لاشنال را به سفر هیمالیا دعوت کرد. هدف اصلی این سفر، یک قله ۸۰۰۰ متری نامشخص بود. طبق گفته آدم کارتر در مجله آلپاین آمریکا، این امر انتخاب کوه آن ها را بسیار محدود کرد. در آن زمان به دلیل جنگ هند و پاکستان در کشمیر و حضور کمونیست‌های چینی در تبت، امکان صعود به هیچکدام از قله‌های ۸۰۰۰ متری ممکن نبود.
در نهایت، فرانسوی‌ها مجوز ورود به نپال و تلاش برای صعود به گوریشانکار (Gaurishankar) ۷۱۳۴ متری، داولگیری 1 ( 1Dhaulagiri) ۸۱۶۷ متری از دره کریشنا گاندکی (Krishna Gandaki) و آناپورنا ۱، ۸۰۹۱ متری را دریافت کردند.
تیم هرتزوگ شامل ژان کوزی، مارسل ایچاک (عکاس گروه)، لوئیس لاشنال، ژاک اودوت (پزشک گروه)، گاستون ربوفات، مارسل شاتز، لیونل تری و هشت شرپا: اجیبا شرپا، آنگ داوا شرپا، آنگ تشرینگ شرپا، آنگ تارکی شرپا، داوا توندوپ، ایلا، فو تارکی و سارک شرپا بود.
گروه در نهایت به سمت آناپورنا ۱ حرکت کرد. نکته مهم آن بود که پیش از آن ها هیچ کس تلاش نکرده بود به این قله صعود کند.
آنها در ۱۸ مه به کمپ اصلی آناپورنا 1 رسیدند. با وجود شوک اولیه از دیدن ظاهر غول‌پیکر قله، آنها با شجاعت شروع به صعود دامنه‌های شمالی آن کردند. فصل بارندگی در راه بود و آن ها فرصت چندانی نداشتند. پس از رسیدن به ارتفاع ۶۰۰۰ متری در یال شمال غربی، در نهایت مسیر دیواره شمالی را انتخاب کردند.
در ۳ ژوئن، هرزوگ و لاشنال بدون استفاده از اکسیژن کمکی بر روی قله آناپورنا ۱ ایستادند و اولین کوهنوردان تاریخ شدند که به یک قله ۸۰۰۰ متری صعود کردند. لاشنال در طول تلاش برای صعود در حال تسلیم شدن بود اما در نهایت تصمیم گرفت هرزوگ مصمم را تا قله همراهی کند.
آنها یک ساعت بر روی قله ماندند. در طول فرود، هر دو دچار سرمازدگی شدید شدند. تری و ربوفات در کمپ ۵ در ارتفاع ۷۵۰۰ متری منتظر آنها بودند. در هوای بد، آنها هیچ دید نداشتند و مجبور شدند در یک شکاف، همه چهار نفر در یک کیسه خواب، شب مانی کنند.
سرانجام، به کمپ اصلی بازگشتند. هرزوگ هر دو انگشت دست و پای خود را از دست داد؛ انگشتان پای لاشنال نیز قطع شد.
سفر آناپورنا هم بین کوهنوردانی که در آنجا بودند و هم در جامعه کوهنوردی بحث برانگیز شد. برخی شک داشتند که فرانسوی‌ها اصلا به قله صعود کرده باشند.
پایان
در ۲۵ نوامبر ۱۹۵۵، لاشنال در حال اسکی در دره بلانش (Blanche) در شامونی بود که به درون یک شکاف افتاد و در دم جان باخت. روز بعد، دوستان و چند راهنما جسد او را از شکاف عمیق بیرون آوردند. او هنگام مرگ 34 سال داشت.
نقطه ۳۶۱۳ متری لاشنال در توده مون بلان (Mont Blanc Massif) به یاد او نامگذاری شده است. او گفته بود: «کوه‌ها سرگرمی آخر هفته من نبودند، آنها تمام زندگی من بودند.»
