گردشگران، طبیعت گردان و صنعت گردشگری این قدرت بالقوه را دارند که به حفظ حیات وحش کمک کنند یا به آن آسیب بزنند. فهرست زیر ۱۰ مورد از کارهایی است که باید و نباید در هنگام برخورد با حیات وحش انجام دهیم. این کارها ما را برای حضور در طبیعت بدون آزار و اذیت جانوران و با اولویت قرار دادن منافع و رفاه حیوانات آماده می کند.

۱. نباید به حیوانات وحشی دست بزنیم. به آنها غذا بدهیم، آنها را تعقیب کنیم، سوارشان شویم یا آزارشان دهیم.
این رفتارها به طور مستقیم محیط زیست طبیعی و زندگی حیوانات وحشی را مختل می کند. در مقابل، جانوران اهلی با مراقبت مناسب قادرند بدون آزار در اسارت انسان ها زندگی کنند!! در طول سفرهای خود، ممکن است فرصت هایی برای سوار شدن بر حیوانات اهلی مانند اسب، شتر یا الاغ داشته باشیم. در این موارد، از مراکزی حمایت کنیم که آب و استراحت کافی برای حیوانات فراهم کرده و آن ها را در شرایط سالم و قابل قبولی نگهداری می کنند.
سواری گرفتن یا نشستن روی حیوانات وحشی از جمله فیل، شترمرغ، گربه های بزرگ و دلفین (بسته به کشوری که در آن زندگی می کنیم و یا به آن سفر کرده ایم) در هر شرایطی، آزار و اذیت آن ها محسوب می شود.
۲. باید فاصله محترمانه ای را با حیوانات وحشی حفظ کنیم و سر و صدای زیاد نداشته باشیم.
تماشای حیات وحش در زیستگاه طبیعی شان، بدون ایجاد مزاحمت، یکپارچگی و آرامش محیط طبیعی حیات وحش را حفظ می کند . با احترام به زیستگاه های طبیعی، از رفتارهای طبیعی حیات وحش و سلامت روانی آنها محافظت می کنیم.
۳. نباید با حیوانی که نگه داشته اند، در آغوش گرفته اند یا مهار کرده اند، سلفی بگیریم.
این کار که برای سرگرمی یا منافع دیگر اجرا می شود و به منظور کسب درآمد از طریق گردشگری با در اسارت نگه داشتن حیوانات انجام می شود آثار ناخوشایندی بر حیات وحش می گذارد.
۴. باید با آموزش در مورد معیارهایی که پناهگاه ها و باغ وحش ها می بایست رعایت کنند، یاد بگیریم که چگونه شرایط نامناسب و غیرقابل قبول را در این مکان ها تشخیص دهیم.
محل هایی مانند پناهگاه ها، مراکز توانبخشی حیوانات و باغ وحش ها می توانند نقش مهمی در حفاظت از حیات وحش و آموزش داشته باشند، اما تنها زمانی که هدف درست را دنبال کنند، یعنی به نفع حیوانات باشد.
۵. نباید سوغاتی های حیات وحش مانند عاج، شاخ، دندان و… را بخریم.
این اقلام تجاری در بسیاری موارد تجارت غیرقانونی و جرایم علیه حیات وحش را دامن می زند. همچنین از مصرف گوشت یا سایر محصولات حیوانات وحشی به ویژه آن ها که در معرض خطر یا انقراض هستند (به عنوان مثال کوسه، بزکوهی، قوچ، پرندگان آبزی، کبک، تیهو، لاک پشت، گراز و…) بپرهیزیم.

۶. باید درباره شیوه های رفاهی حیوانات و مکان هایی که می خواهیم بازدید کنیم تحقیق کنیم.
راه هایی برای اطمینان از اعتبار یک مکان وجود دارد و این که جانوران پیش، در حین یا پس از بازدید ما به هیچ وجه تحت تأثیر منفی قرار نخواهند گرفت. مثلا: آیا پناهگاه یا مرکز نجات یا باغ وحش، استانداردهای لازم برای نگهداری از حیوانات را دارد؟ آیا یک دامپزشک مجاز 24/7 به همه حیوانات دسترسی دارد و مدرکی برای اثبات آن وجود دارد؟
۷. نباید پهپادها را نزدیک یا بالای حیات وحش هدایت کنیم.
در حالی که تلاش برای گرفتن بهترین تصویر وسوسه انگیز است، اما هرگز ارزش به خطر انداختن امنیت حیات وحش را ندارد. حضور پهپادها و صداها آن ها باعث بر هم خوردن آرامش حیات وحش می شود.
پیشنهاد کوهپیما: در مواجهه با خرس چه کنیم؟
۸. باید اگر دیدیم یا فکر می کنیم با حیوانات رفتار خوبی نمی شود، اعتراض کنیم.
تنها راهی که می توانیم با ظلم به جانوران در صنعت گردشگری مقابله کنیم و آن را ریشه کن کنیم این است که همه ما سهم خود را انجام دهیم و با هم موضع گیری کنیم.
۹. نباید، در حین طبیعت گردی، عکس هایی را با موقعیت یابی جغرافیایی فعال به اشتراک بگذاریم.
شکارچیان غیرمجاز با جستجوی عکس های حیوانات در معرض خطر یا گونه های خاص در پلتفرم های رسانه های اجتماعی مانند فیسبوک، اینستاگرام یا توییتر(X)، از گردشگران بی احتیاط برای شکار طعمه هایشان استفاده می کنند. هنگام ارسال عکس، مطمئن شویم که ویژگی موقعیت یابی جغرافیایی درکه مکان ما را نشان می دهد، غیرفعال است.