کوهنوردی یک فعالیت هیجان‌انگیز در طبیعت است که به ما امکان می‌دهد با کوهستان ارتباط بهتر و بیشتری برقرار کنیم، محدودیت‌های خود را بسنجیم و از شلوغی زندگی روزمره کمی دور شویم. در حالی که بسیاری از کوهنوردان آسمان آبی و نور خورشید را برای ماجراجویی‌های خود ترجیح می‌دهند، کوهنوردی در مه نیز جذابیت و رمز و راز خاص خود را دارد. مه می‌تواند یک مسیر آشنا را به یک چشم‌انداز جادویی و مرموز تبدیل کند. با این حال، صعود در چنین شرایطی مجموعه‌ای از چالش‌ها و مسائل ایمنی خاص خود را دارد. در این مقاله، به چند نکته ارزشمند برای کوهنوردی در مه اشاره می‌کنیم تا ماجراجویی‌های ما در کوهستان‌های مه‌آلود هم ایمن و هم خاطره‌انگیز باقی بماند.
پیش از حرکت برنامه ریزی کنیم.
قبل از شروع کوهنوردی در مه، برنامه‌ریزی دقیق ضروری است. مسیر مورد نظر و پیش‌بینی‌های هواشناسی را چک کرده و تا حد امکان اطلاعات جمع‌آوری کنیم. هوای مه آلود می‌تواند محیط اطراف ما را مبهم کند و ناوبری را دشوار سازد. این وضعیت حتی در مسیرهایی که بارها رفته ایم هم ممکن است، اتفاق بیافتد. بنابراین داشتن یک طرح محکم و مشخص بسیار مهم است. مطمئن شویم که از سطح دشواری، فاصله و خطرات احتمالی مسیر آگاهی داریم.
اندازه دید در مه را بررسی کنیم.
سطح دید در مه را تعیین کنیم. مه می‌تواند از یک غبار سبک که کمی دید ما را محدود می‌کند تا توده‌های غلیظ و نفوذناپذیر متفاوت باشد. از گزارش‌های هواشناسی محلی یا اپلیکیشن‌هایی با به‌روزرسانی دید لحظه‌ای برای ارزیابی شرایط استفاده کنیم. اگر دید بسیار محدود است، شاید بهتر باشد کوهنوردی را به روز دیگری موکول کنیم.
تجهیزات مناسب کوهنوردی در مه را فراموش نکنیم.
تجهیزات مناسب برای کوهنوردی در مه ضروری است. مهم ترین لوازم چنین شرایطی عبارتند از:
لباس لایه‌ای:
مانند هر برنامه و شرایط دیگر کوهنوردی، برای تنظیم دمای بدن خود پوشش لایه ای داشته باشیم. شرایط مه می‌تواند هوا را سردتر از حد واقعی نشان دهد.
لباس ضدآب:
در سرمایه‌گذاری روی لباس‌های ضدآب یا مقاوم در برابر آب شک نکنیم. این به معنای خشک ماندن در کوهنوردی است. رطوبت موجود در مه می‌تواند لباس ما را خیس کند و باعث ناراحتی و دردسر شود.
کفش مناسب:
کفش کوهنوردی ضدآب و ضدلغزش و جوراب‌هایی که رطوبت را جذب می‌کنند، بپوشیم. مسیرها در شرایط مرطوب لغزنده می‌شوند و خیس شدن پاها می‌تواند باعث تاول شود.
چراغ پیشانی(هدلامپ) و چراغ قوه:
مه می‌تواند نور طبیعی را به شدت کاهش دهد. حتی برای کوهنوردی‌های روز، یک چراغ پیشانی یا چراغ قوه با باتری نو (و باتری اضافه) همراه داشته باشیم.
ابزار ناوبری:
دستگاه GPS، برنامه های ناوبری گوشی های هوشمند، قطب‌نما و نقشه را فراموش نکنیم. مه حتی کوهنوردان با تجربه را نیز می‌تواند گمراه کند.
استفاده از نشانه‌های شنیداری
در مه‌های غلیظ، دید ما ممکن است بسیار محدود شود، اما شنوایی مان به خوبی کار می کند. به صداهای اطراف خود توجه کنیم. به صدای آب جاری، آواز پرندگان یا صداهای دیگر جانوران در دور دست یا زمزمه همنوردان و کوهنوردان دیگر گوش دهیم تا به حفظ جهت‌یابی خود کمک کرده و در صورت لزوم نقاط مرجع یا سایر کوهنوردان را پیدا کنیم.
در مسیرهای علامت‌گذاری شده حرکت کنیم.
در شرایط مه‌آلود، گم شدن آسان است. اگر مسیری را که می پیماییم از پیش علامت گذاری شده است، از آن خارج نشویم. از دور شدن از راه اصلی خودداری کنیم، زیرا بازگشت به آن ممکن است دشوار باشد. اگر از نشانه‌ها مطمئن نیستیم، می‌توانیم از نوارهای رنگی روشن برای علامت‌گذاری مسیر استفاده کنیم و در بازگشت آن ها را جمع کنیم.
در کوهپیما بخوانید: تکنیک دست به سنگ
گروهی صعود کنیم.
کوهنوردی گروهی معمولا ایمن‌تر از صعود تنهاست، به‌ویژه در شرایط مه‌آلود. افراد گروه می‌توانند از یکدیگر حمایت، مسئولیت‌های ناوبری را تقسیم و در مواقع اضطراری به هم کمک کنند. مطمئن شویم که در شرایط مه آلود با دیگر اعضای گروه تماس پیوسته ( با تلفن همراه و یا ارتباط رادیویی) داشته باشیم.
فاصله ایمنی را حفظ کنیم.
مه می‌تواند برآورد دقیق فاصله‌ها را دشوار کند. هنگام کوهنوردی گروهی، فاصله ایمنی با دیگران را حفظ کنیم تا از برخورد یا جدا شدن جلوگیری شود. برای این منظور می توانیم از ارتباط صوتی یا سوت برای حفظ تماس استفاده کنیم.
آداب کوهنوردی در مه را رعایت کنیم.
در شرایط مه‌آلود، صدا به شکل متفاوتی منتقل می‌شود و مکالمات و سروصداها ممکن است در فواصل طولانی شنیده شوند. به سطح صدای خود توجه کنیم تا آرامش محیط مه‌آلود، جانوران و دیگر کوهنوردان را از بین نبریم.
توقف‌های مکرر داشته باشیم.
به‌طور منظم توقف کنیم تا محیط خود را بررسی کرده و نشانه‌ها را ارزیابی کنیم. از این زمان‌ها برای نوشیدن آب و تغذیه استفاده کنیم. در مه، به‌راحتی می‌توان زمان و مسافت را از دست داد، بنابراین داشتن برنامه منظم به حفظ زمان بندی کمک می‌کند.
کیت بقا را فراموش نکنیم.
یک کیت بقای مجهز همراه داشته باشیم که شامل موارد ضروری مانند جعبه کمک‌های اولیه، بطری آب، غذای خشک و پتوی نجات باشد. در شرایط مه‌آلود، حوادث غیرمنتظره ممکن است رخ دهد، بنابراین آمادگی برای شرایط اضطراری ضروری است.
به حیات وحش احترام بگذاریم.
مه ممکن است باعث شود جانوران به ما نزدیک تر شوند. به زیستگاه شان احترام بگذاریم و آن ها را از دور تماشا کنیم و به آن ها غذا ندهیم. مه همچنین می‌تواند صداها را خفه کند، بنابراین هنگام حرکت در مناطقی که احتمال حضور خرس یا دیگر جانوران بیشتر است، مراقب باشیم.
زمان بازگشت را بدانیم.
گاهی اوقات شرایط می‌تواند به‌سرعت بد شود. اگر مه آن‌قدر غلیظ شد که نتوانستیم اطراف یا نشانه‌ها را ببینیم، زمان آن است که به فکر بازگشت باشیم. امنیت ما همیشه باید اولویت اصلی باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر بخوانید: راهنمای کوهنوردی در پاییز
پس از صعود، برنامه را ارزیابی کنیم.
پس از پایان کوهنوردی در مه، زمانی را برای ارزیابی تجربه خود اختصاص دهیم. به این فکر کنیم که چه چیزی خوب پیش رفته و چه چیزی می‌تواند برای ماجراجویی‌های مه‌آلود آینده بهبود یابد! یادگیری از هر برنامه باعث می‌شود به یک کوهنورد باتجربه تر تبدیل شویم.
نتیجه‌گیری
کوهنوردی در مه می‌تواند تجربه‌ای جادویی و خیال‌انگیز باشد، اما همچنین چالش‌ها و ملاحظات ایمنی خاص خود را دارد. با برنامه‌ریزی قبلی، استفاده از تجهیزات مناسب، ماندن در مسیرهای علامت‌گذاری شده و نکات دیگری که در بالا به آن ها اشاره شد، می‌توانیم به‌طور ایمن مسیرهای مه‌آلود را طی کنیم و در دنیای جذاب کوهنوردی در مه غرق شویم.
فراموش نکنیم که کلید موفقیت در کوهنوردی، آمادگی، احتیاط و قدردانی عمیق از زیبایی های طبیعت است. بنابراین، بار دیگر که مه فرا رسید، بدون تردید به ماجراجویی کوهنوردی در مه بپردازیم.
